(1)świecki Bodhisattwa - klasyfikacja bycia Bodhisattwą obejmuje różne pojęcia. Podstawowym to stanie się Bodhisattwą z powodu przyjęcia ślubowań Bodhisattwy. Na przykład w tybetańskim buddyzmie w oparciu o indyjską tradycję są dwie zasadnicze ceremonie formalnego przyjęcia ślubowań od Lamy. Jedna pochodzi od Nagardżuny, a druga od Siantidewy. W ten sposób Bodhisattwą stać się może każdy człowiek, nawet świecki. Oznacza to bycie Bodhisattwą z powodu przyjętych ślubowań. Jest to symboliczne i oznacza czyjeś intencje, natomiast osoby takiej nie nazywamy Bodhisattwą jak Mandziuśriego, czy Kanzeon - Awalokiteśwarę.
W podobny sposób Bodhisattwą staje się osoba, która przyjęła wskazania Bodhisattwy. Ta tradycja również pochodzi z Indii i przyjęła się w Chinach i w krajach, do których buddyzm docierał poprzez Chiny jak na przykład Japonia. Przyjęcie tych wskazań jest znacznie bardziej skomplikowanym procesem i trwa około tygodnia lub dłużej, jeśli cały przekaz jest dokonywany zgodnie z regułami. W Japonii zazwyczaj trwa to tylko ok. dwóch godzin, jeśli wskazania przekazuje nauczyciel swojemu uczniowi, ale w dużych klasztorach odbywa się to raz w roku na wiosnę i trwa siedem dni. Tu mamy również do czynienia z symbolem, i osoby, które przyjęły te szczególne wskazani są Bodhisattwami z powodu przyjętych wskazań, ale nie nazywamy ich na co dzień - Bodhisattwami.
Następnie mówimy o Bodhisattwie, kiedy mamy na myśli osobę, która autentycznie obudziła w sobie wielkie współczucie i całkowicie poświęca swoje życie dla dobra innych. Jest w stanie oddać swoje ciało, życie, majątek i wszystko, co kocha dla dobra i szczęścia innych istot, ludzkich i nie-ludzkich. Wówczas mówimy o względnej Bodhicitta, tzn. o obudzeniu w sobie wielkiej sympatii i współczucia dla innych, nawet wrogów.
Ostatecznie Bodhisattwą jest urzeczywistniona, oświecona, wielka i czysta istota, znajdująca się na Drodze Bodhisattwy, na jednym z dziesięciu stopni oświecenia Bodhisattwy. Takie istoty potocznie nazywamy Bodhisattwami.
(2)białe szaty - są symbolem świeckości, kogoś, kto pozostaje w społeczeństwie, ale podąża za naukami Dharmy. W Tybecie świeccy jogini ubierali białe szaty, również Milarepa wielki i święty jogin jest tak przedstawiany.
(3)schronienie w Buddzie we właściwy sposób - w podstawowym sensie oznacza przyjęcie schronienia na specjalnej ceremonii od kwalifikowanego nauczyciela. Wówczas przyjmujemy schronienie z zastrzeżeniem, że nie będziemy przyjmowali schronienia w Bogu, bóstwach, poglądach ateistycznych itp.
Poza tym, to oznacza poleganie tylko na Dharmie, a nie na naukach nie-buddyjskich jak np. chrześcijaństwo, mistyka chrześcijańska, islam, sufi, hinduizm, bon, New Age, itp. Choć różne systemy religijne i duchowe mają swoją niezaprzeczalną wartość nie są naukami Buddhy.
Oznacza to również, nie poleganie na herezji w ramach nauk Dharmy, tzn. nie podążanie za naukami kogoś, kto jako nauczyciel podający się za buddystę, głosi nauki nie-buddyjskie, zaprzeczające np. karmie, prawdzie o cierpieniu lub bez-jaźniowości, czy jakimkolwiek doktrynom buddyjskim, twierdząc, że to są szczególne nauki np. zen, czy dzog cien.
(4)dziesięć mocy Buddhy - sanskryckie: daśabala. Są dwie grupy takich mocy - dla Bodhisattwów i dla Buddhów. Jeśli chodzi o Daśabala Buddhy to są dwa źródła, tu podam zgodnie z jednym tylko źródłem:
- jest to doskonała wiedza:
(5)cztery owoce - to stopnie najwyższego oświecenia na ścieżce Hinajany:
(6)szlachetni mnisi - tekst oryginału mówi Arya Sangha, Arya - oznacza szlachetny, czysty, nieskalany. Na Zachodzie powszechnym błędem jest nazywanie grup buddyjskich i ośrodków buddyjskich, będących niemal w całości organizacjami świeckimi lub pół-świeckimi - Sanghą. To jest zwykłe nadużycie wynikające z braku wiedzy.