Rozdział szesnasty
Wyjaśnienie błędów wynikających z pozostania w domu
[Świeccy Bodhisattwowie] powinni znać błędy wynikające z pozostawania w domu
I powinni praktykować Dana, przestrzegać wskazań, dokonywać dobre uczynki i radować się szczęściem innych. (1)
Kiedy widzą żebraków powinni utrzymać trzy pięcioczęściowe myśli;
Bodhisattwowie mogą osiągnąć Sześć Paramit dzięki tym, którzy szukają ich pomocy. (2)
Z tego powodu powinni radować się, gdy widzą ludzi potrzebujących ich pomocy.
Bodhisattwowie wiedzą wszystko o zasłudze darów Dana (3)
I o błędach pozostawania w domu z umysłem przywiązania.
Co do żon, krewnych, nauczycieli, (4)
Darów i żywności, powinni utrzymać myśli, że wszystko jest złudzeniem.
Wszystkie karmiczne działania, są jak (fantomy stworzone przez) magika. (5)
"Nie jestem niczyją własnością, ani nikt nie jest moją własnością.
Ja i inni jesteśmy wytworem karmy; wszyscy istnieją z powodu karmicznych przyczyn i warunków''. (6)
Kontemplując w ten sposób właściwie, [Bodhisattwowie] nie powinni powodować złej karmy.
Bodhisattwowie powinni utrzymać trzyczęściową potrójną(1) myśl o swoich żonach; (7)
Również jest inny zestaw trzyczęściowej potrójnej myśli, i jeszcze inna trzyczęściowa potrójna myśl.
Jeśli pojawi się miłujące przywiązanie do swoich dzieci, powinni odciąć to mocą mądrości; (8)
Dzięki dzieciom powinni praktykować cnotę nie oddzielenia i nauczyć się kochać wszystkie istoty.
"Ani dzieci ani ja nie wiemy skąd przyszliśmy i dokąd się udamy; (9)
Jak więc możemy kochać się nawzajem i stworzyć w ten sposób myśl `mój`?
Niewiedza zakrywa oko mądrości i powoduje naszą wędrówkę, (10)
Przez niezliczone narodziny i śmierć, i tworzenie różnej karmy, z powodu której stajemy się rodzicami i dziećmi na przemian.''
[Zwykłe istoty] głęboko przywiązane do światowych przyjemności, nie są świadome specjalnej sprawy do rozwiązania.(2) (11)
Kiedy pojawia się niechęć, często staje się nauczycielem; nauczyciel jest często przebrany za przeciwnika.(3) (12 ab)
Przypisy
(1)trzyczęściowa potrójna myśl - tekst nie wyjaśnia o co dokładnie chodzi, ale może dotyczyć poglądu Madhjamiki reprezentowanego przez Nagardżunę. Pogląd ten mówi o pustce podmiotu, przedmiotu i osoby. Tak więc w tym przypadku będzie mowa o tym, iż ja, żona i nasz związek pozbawione są jaźni - osobowego ja, tzn. są puste. Nie posiadają żadnej stałej substancji.
(2)specjalnej sprawy do rozwiązania - nie jest to zadowalające tłumaczenie. W języku japońskim mówimy ICHI DAIJI - jedna wielka sprawa, fundamentalne pytanie o znaczenie narodzin i śmierci, cierpienia i co jest ostateczną prawdą naszego istnienia.
(3)niechęć, często staje się nauczycielem - to stwierdzenie dotyczy negatywnych emocji i praktykowania cierpliwości jak i rozwijania mądrości i współczucia. Trudne momenty są wielokroć lepsze dla praktykującego Dharmę, ponieważ naprawdę możemy wówczas sprawdzić siłę naszej mądrości i wszystkich cnót.